يَٓا اَيُّهَا النَّبِيُّ اِنَّٓا اَحْلَلْنَا لَكَ اَزْوَاجَكَ الّٰـتٖٓي اٰتَيْتَ اُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَكَتْ يَمٖينُكَ مِمَّٓا اَفَٓاءَ اللّٰهُ عَلَيْكَ وَبَنَاتِ عَمِّكَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِكَ وَبَنَاتِ خَالِكَ وَبَنَاتِ خَالَاتِكَ الّٰتٖي هَاجَرْنَ مَعَكَؗ وَامْرَاَةً مُؤْمِنَةً اِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ הו הנביא, אכן הרמנו לך את נשותיך אשר נתת להן את נדוניהן ואת אלה שיידך מחזיקה ממה שאללה נתן לך [במתנה] ואת בנות דודותיך מצד אביך ובנות דודותיך מצד אמך ובנות דודותיך מצד אמך, והבנות של דודותיך מצד אמך, אם היא תרצה את האישה הנביאה עמך, אם היא תרצה את הנביאה להתחתן איתה - אך ורק בשבילך, ללא שותפים אחרים. המאמינים כבר ידענו מה ציווינו עליהם לגבי נשותיהם וידיהם הימניות כדי שלא יהיה עליך קושי ותמיד אללה יהיה סלחן ומלא רחמים. اَرَادَ النَّبِيُّ اَنْ يَسْتَنْكِحَهَاࣗ خَالِصَةً لَكَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنٖينَؕ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فٖٓي اَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَكَتْ اَيْمَانُهُمْ لِكَيْلَا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌؕ وَكَانَ اللّٰهُ غَفُوراً رَحٖيماً ﴿٥٠﴾